20 Mars 2002 – Çfarë shkruante “Gazeta Shqiptare” dy dekada më parë
Ekskluzive /Zbardhja e dialogut mes dy të akuzuarve natën e arrestimit në qelitë e policisë së Tiranës
Durda – Bërballa, ja biseda e përgjuar
Përgjimi në qeli
Pse qelia rrahu Durdën dhe nuk preku Bërballën
Të arrestuarit vazhdojnë rrëfimin për momentet e arrestimit, por tashmë pak më të ftohur, kujtojnë edhe detajet. Madje në një moment Durda “ngjethet” kur i kujtohen edhe grushtat e dhuna që ka ngrënë nga policët. Ndërsa Bërballa mesa duket ka “përfituar” ngaqë ishte i shoqëruar nga Koçiu. Ai nuk harron të shprehë kënaqësinë për sjelljen shembullore të policisë në momentin e arrestimit.
Durda: A e din se si më kanë ba mor Beni, shihe.
Bërballa: A pu, pu! Policët të rrahën apo ato çunat?
Durda: Ato!
Bërballa: Ato çunat e? Te cila kafe ishe? Sa hynë brenda bam, bam, bam e?
Durda: Ranshëm!
Bërballa: Pastaj erdhën e të takuan këta italianët ë?
Durda: Po!
Durda: Po ty ta kontrolluan shtëpinë?
Bërballa: Erdhën me mua këta, sa mirë u sollën me mua këta, morën kompjuterin që kisha në shtpi unë.
Durda: Të çuan brenda në shtëpi, u futën brenda në shtëpi?!
Bërballa: Po. U thashë unë, ju lutem mos bëni zhurmë, se kam tre pleq në shtëpi; me e marr vesh, vdiqn.
Durda: Çfarë Panë?
Bërballa: Asnjë gjë, kontrolluan komodinat, s’kam pasur gjë në shtpi unë, morën ato fotografitë e atyre durrsakëve në Belgjikë, në Bruksel… “Kush është ky?”. “Nuk e di”, i thashë.
Durda: Kontrolloi komodinën ai aty, po mua më mori një, unë nuk e paskam dit që paskam pas një bllok të vjetër këtu e katër vjet përpara.
Bërballa: Telefonash?
Durda: po.
Bërballa: Piuuu!
Durda: Jo të tashtishmet, këtu e katër vjet, kam pasur një bllok të zi unë, a e mban mend?
Bërballa: Më tha mua: “Po Dom(!) Petron, than a e njeh?”
Durda: Kështu tha ai.
Bërballa: Te shtëpia jote tha.
Durda: “Sonte janë të arrestuar”, më tha mua.
Bërballa: Si tha?
Durda: “Sot i arrestuam, tha, edhe shumë të tjerë në vende të tjera”, tha mu ai.
Bërballa: Kush tha?
Durda: Ai shefi i këtyre aty sipër.
Bërballa: Aha! Atëherë kur të pyetën ty. Unë hyta te zyra sipër.
Durda: “Me këta që kanë ardhur, me të thënë të drejtën me këta ke punë”, tha.
Bërballa: Si tha?
Durda: Jo nuk kisha.
Bërballa: T’i kishe çuar te shtëpia e Vasos, të kishin thyer shtëinë. Qeka makina jote këtu!(Shikon nga dritarja e dhomës) Jo, jo, nuk qeka e jotja, qeka furgon.
Durda: Furgon!
Bërballa: Koli më tha mos të hajë të paktën prokurorin.
Bërballa: Më tha: “Ec tashti drejt, më tha, ec shpejt, ik”, më tha mua. Thashë unë: “Kush, si është puna?” “Për drogë, më tha, janë këta, sa pako doli, janë të drogës”, tha.
Durda: Kush po e ngiste makinën?
Bërballa… unë bana një gabim që s’e lashë vetëm Kolin, ik me makinë shiko se çfarë bahet.
Durda: Atëherë e merrsha vesh unë.
Bërballa: Po ti çfarë bane- të bani plaka telefon a?
Durda: Po!
Bërballa: Edhe?
Durda: Unë i bana Kolit.
Bërballa: Ehe!
Bërballa: …(ka ndërhyrje) edhe unë me Kolin shkoj deri aty, hapi rrugën. “Fugoni”, ikëm ne, u futëm aty te mapoja, ikëm te “11 Janari” aty na kapën.
Bërballa: Po Vaso kush është?
Durda: Çfarë thu?
Bërballa: Me cilin Vaso ke qenë ti?
Durda: Me njëëëë, ku di unë, me një Tani, Tani.
Bërballa: Nga të njihte?
Durda: Jo, jo, nuk ka të bëjë fare me ne!
Bërballa: Ehë, mirë! Po ti ke qenë me Vason më duket se ka marrë Blerta në telefon.
Durda: Po! Unë kam qenë tuj folë me Vason, ato më kapën, edhe telefoni ishte hapë.
Bërballa: Bllokun e telefonave e kishe në shtëpi?
Durda: E kisha me vete një bllok telefonash, por janë numra të ngatërrueshëm.
Bërballa: Me prefiks i kishe?
Durda: Disa pa prefiksa, shumicën pa prefiksa.
Bërballa: Të tjrerat pa prifiksa?
Durda: Të tjerat pa prefiksa, pa prefiksa i kam.
Bërballa: Ne në fakt nuk duhej të flisnim fare pa avokat.
Durda: E di!
Bërballa: S’duhet t’u përgjigjeshim. Më thanë: “A ke qenë në Leçe e Bari”? “Kam qenë”, u thashë unë.
Bërballa: O Leko!
Durda: E?
Bërballa: Çfarë të thanë ty?
Durda: Ti je i arrestuar?
Bërballa: Po. Çfarë të thanë ty ata? Të kanë gjetur ndonjë letër në shtëpi, ndonjë gjë?
Durda: Nuk e di?
Bërballa: Na dhjeve me ato fakset.
Durda: E di. Kështu mi dhe edhe ti, lexoji.
Bërballa: Po pse i mbajte, lexoji dhe digji.
Durda: Po ku?!
Bërballa: Vajte në shtëpi?
Durda: S’i çova unë te shtëpia, kanë shkuar tani ata e kanë hyrë.
Bërballa: Kanë hyrë?
Durda: Em, em.
Bërballa: Mos prano gjë, ti s’di gjë, s’janë të mijat thuaj.
